Wójtowicz Mariusz OCD_Nocą znalazłam Cię

Nocą znalazłam Cię

Dziś duszę moją spowiły ciemności,

Myśleć o Niebie, jest walką i trudem.

Chmury mą Gwiazdę Miłości zakryły.

Cierpię bez światła, trwam w mroku wygnania.

Czyste konanie, bez żadnej pociechy

Już nie zasłona lecz potężne mury

Do nieba sięgając gwiazdy zakryły

To, co kochałam raptownie zniknęło.

Prawda, że czasem nikły promyk słońca

Ciemność rozjaśni, lecz mrok wciąż zostaje.

Mgły i wichury, pokusy i lęki.

Czyż Niebo zostało zamknięte dla mnie?

Ja – Twoje dziecko, rozumiem boskie światło,

To nic, że ciemność ciągle szydzi ze mnie

Każde zwątpienie w Twoją miłość Panie.

Zwyciężam większego dobra pragnieniem.

Zdobywać dusze zwłaszcza te bez wiary

Zbawiać świat biorąc na siebie grzech jego.

Stołu goryczy nie opuszczać wcale.

Spożywać chleb bólu z rzeszą grzeszników.

Do tych bez światła dotrze promień wiary.

Zostanę tu z nimi, aż się to stanie.

Miłując Ciebie zmyję stół skalany.

Będę tam czekać aż mnie sam wybawisz.

Jestem gotową na nieprzyjaciela, strażnikiem baszty warownego zamku.

Jam z mieczem Słowa, wojownikiem Boga – skuteczną bronią na złego.

Gotowa przelać całą moją krew, by tylko potwierdzić dzisiaj wiary sens.

Jezu Ty jesteś moją miłością, to nocą znalazłam Cię!

wdzięczny małej Teresie

o. Mariusz Wójtowicz OCD

Zdjęcie: https://www.google.pl/search?q=noc+ksi%C4%99zycowa+obrazy&rlz=1C1GTPM_plPL559PL559&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwif7eyztIPUAhWKkSwKHYWmAZoQsAQIJg&biw=1275&bih=850#imgrc=roq_sW_PTYgyfM: